~Rozdział 6~

Gdy dojechałyśmy na miejsce o mało nie padłam z wrażenia. Tam gdzie kiedyś stał mój dom było... nic nie było. Mój dom został spalony. Jak to się w ogóle stało? Razem z Mią weszłyśmy na zgliszcza. Nic nie zostało, wszędzie tylko popiół. Chyba się zaraz rozpłaczę.
-Kto to mógł zrobić? Przecież nikomu nic nie zrobiłam. Nawet bym nie mogła z takim ciałem - I wykrakałam. Łzy poleciały strumieniami po moich czerwonych od zimna policzkach.
-Nie płacz skarbie. - Mia mnie przytuliła. - Dowiemy się, kto to zrobił prędzej czy później, a teraz odczytaj wiadomość. - Nawet nie usłyszałam przychodzącego połączenia. Cała w nerwach wyjęłam telefon z kieszeni i odczytałam wiadomość. Brzmiała ona tak: 

"Jak się czujesz kotku po swoim pierwszym razie? 

Myślałem, że umrzesz w tym lesie, ale jak widać pomyliłem się. 

W zamian za to "upiększyłem" twój dom. 

Podoba się?"

Skąd on ma mój numer!? Zaczynam się naprawdę bać. Wstrząśnięta tym, co przeczytałam oddałam telefon Mii ciekawa, co ona na to powie. Myślałam, że mnie pocieszy, przytuli, ale ona wzięła zamach i rzuciła moim telefonem o ulicę, który rozpadł się w pół sekundy. Nie takiej reakcji się spodziewałam. Co z nią jest nie tak!?

-I gdzie ja teraz zamieszkam, co!? Przecież ja nie mam ani domu, ani rodziny, rzeczy a co mówić o jakiś głupich pieniądzach! Jestem bezdomna...

-Nawet tak nie mów! Teraz ja jestem twoją rodziną, mój dom jest twoim domem, a moje pieniądze twoimi. Od dziś trzymamy się zawsze razem, ok? Bez względu na wszystko?

-Ok - pociągnęłam nosem. - Ale nie mogę żyć cały czas na waszym utrzymaniu.

-Jeśli nie chcesz mieszkać z moim bratem to możemy coś sobie we dwie wynająć. W centrum są tanie mieszkania.

-Nie trzeba. I tak za dużo mi proponujesz. 

-Jesteś pewna? Z moim bratem nigdy nic nie wiadomo..

-Jest ok, jedziemy?

~•~

 *oczami Alex'a*

 -Mia? Już wróciłaś? Mówiłem ci, żebyś tak późno nie wracała. - Czemu moja siostra nigdy mnie nie słucha? Wkurzony wchodzę do przedpokoju z zamiarem nawrzeszczenia na nią, ale zamieram w pół kroku. Co tu robi Rose? - Stało się coś? 

-Rose spalono dom. Od dziś będzie mieszkać z nami.

-Ale fajnie! - To spojrzenie mojej siostry. - A tak, bardzo mi przykro. Ale tak naprawdę bardzo się cieszę, że z nami zamieszkasz - pierwszy raz widzę, jak Rose się uśmiecha. Powinna to robić częściej, bo ma przepiękny uśmiech.

 

-Dzięki. To Mia, gdzie będę spała i w czym?

-Będziesz spała ze mną, będzie naprawdę super! Już nie mogę się doczekać. Chodźmy na górę - ach ta moja niewychowana siostra. Nie będę im się wpraszał w "babskie" gadki. Zadowolony z nowej współlokatorki poszedłem z powrotem do pokoju.

-Ej, zaczekaj! - Odwróciłem się, słysząc głos Rose. - Tak naprawdę to Mia zadecydowała o tym, żebym u was zamieszkała, ale ja nawet się ciebie nie spytałam, czy nie będzie ci to przeszkadzać? I jeszcze ten Mii chłopak..

-Ja się naprawdę bardzo cieszę, że z nami zamieszkasz, ale nie wiem jak Brad. Szczerze powiedziawszy już dawno bym go stąd wywalił, ale ze względu na Mię...wiesz.

-Wiem, wiem. Zauważyłam jednak, że chyba coś ją ciągnie do Michael'e. Cały czas się rumieni, gdy o nim wspominam.

-Byłbym ci bardzo wdzięczny, gdybyś coś z tym zrobiła. Naprawdę nie lubię tego jej fagasa.

-Postaram się. Może chociaż w połowie spłacę dług. - I znowu ten uśmiech. Czy ona nie wie, jak to na mnie działa?

-No, zobaczymy. A teraz idź na górę, bo siostra pewnie się niecierpliwi. Naprawdę nie lubi czekać.

-Dzięki za wszystko. Dobranoc.